1 . هدف از خلقت، معرفت به مبدأ آفرینش و عبودیت و پرستش و شکر خدا و موفقیت در آزمایش الهى است.
2 . رسیدن به اهداف مذکور جز با تعلیم معصومین علیهم السلام میسّر نیست.
3
. طبع انسان گرایش به شهوت پرستى دارد. اکثر انسانها با تشکیل کلاسهایى
که تعالیم الهى دارد مخالفت مىکنند، چرا که تحقق آن اهداف مقاصد شهوت
پرستان را به خطر مى اندازد.
4 . بعثت پیامبرصلى الله علیه وآله براى
تحقق همه آن چیزى بود که ظالمین در طول تاریخ مانع میشدند، چرا که مى
فرماید: «لِیُظهِرَهُ عَلَى الدّینِ کُلِّهِ ...».
5 . عدم تحقق غلبه بر همه ادیان در زمان پیامبر صلى الله علیه وآله لازمه اش اعلام غدیر و مژده تحقق آن در آینده بود.
6
. پیامبرصلى الله علیه وآله در خطبه غدیر وقتى به انتها مى رسد با کلماتى
واضح و مفصل از منجى عالم یاد مى کند که همه خبر از فتح است.
ادامه مطلب ...
امیرالمومنین علی علیه السلام در روز عید غدیری که با جمعه مصادف گردید ، در آن روز، خطبه ای مفصل ایراد فرمودند و مباحث عمیق و ارزشمندی در توحید و نبوت و امامت بیان داشتند . ایشان نخست به حمد و ثنای خدای متعال پرداختند و صفات ربوبی اش را برشمردند، نعمت های خداوند متعال را مورد توجه قرار داده و بعد خطاب به مردم فرمودند: خداوند تعالی دو عید بسیار بزرگ ( جمعه وغدیر)را در یک زمان برای شما قرار داده است؛ دو عیدی که هر یک فلسفه وجودی دیگری را تکامل می بخشد و به وسیله هر کدام هدایت در دیگری اثر بخش می شود ... سپس فرمودند: توحید و ایمان به یگانگی خداوند پذیرفته نمی شود مگر با اعتراف به نبوت پیامبرش محمد صلوات الله علیه، و دین و شریعت محمد صلوات الله علیه پذیرفته نمی شود مگر با قبول ولایت امر کسی که خدا فرمان ولایتش را داده است، و همه این امور سامان نمی پذیرد مگر بعد از توسل و تمسک به اهل ولایت .
اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى عَلا فى تَوَحُّدِهِ وَدَنا فى تَفَرُّدِهِ وَجَلَّ فى سُلْطانِهِ وَعَظُمَ فى اَرْکانِهِ، وَاَحاطَ بِکُلِّ شَىْءٍ عِلْماً وَ هُوَ فى مَکانِهِ وَ قَهَرَ جَمیعَ الْخَلْقِ بِقُدْرَتِهِ وَ بُرْهانِهِ، حَمیداً لَمْ یَزَلْ، مَحْموداً لایَزالُ (وَ مَجیداً لایَزولُ، وَمُبْدِئاً وَمُعیداً وَ کُلُّ أَمْرٍ إِلَیْهِ یَعُودُ). ا••بارِئُ الْمَسْمُوکاتِ وَداحِى الْمَدْحُوّاتِ وَجَبّارُالْأَرَضینَ وَالسّماواتِ، قُدُّوسٌ سُبُّوحٌ، رَبُّ الْمَلائکَةِ وَالرُّوحِ، مُتَفَضِّلٌ عَلى جَمیعِ مَنْ بَرَأَهُ، مُتَطَوِّلٌ عَلى جَمیعِ مَنْ أَنْشَأَهُ یَلْحَظُ کُلَّ عَیْنٍ وَالْعُیُونُ لاتَراهُ. کَریمٌ حَلیمٌ ذُوأَناتٍ، قَدْ وَسِعَ کُلَّ شَىْءٍ رَحْمَتُهُ وَ مَنَّ عَلَیْهِمْ بِنِعْمَتِهِ.
ستایش خداى راسزاست که در یگانگىاش بلند مرتبه و در تنهایىاش به آفریدگان نزدیک است؛ سلطنتش پرجلال و در ارکان آفرینشاش بزرگ است. بآنکه مکان گیرد و جابه جا شود، بر همه چیز احاطه دارد و بر تمامى آفریدگان به قدرت و برهان خود چیره است.همواره ستوده بوده و خواهد بود و مجد و بزرگىِ او را پایانى نیست. آغاز و انجام از او و برگشت تمامى امور به سوى اوست. اوست آفریننده آسمانها و گستراننده زمینها و حکمران آنها. دور و منزه از خصایص آفریدههاست و در منزهبودن خود نیز از تقدیس همگان برتر است. هموست پروردگار فرشتگان و روح؛ افزونىبخش آفریدهها و نعمت ده ایجاد شدههاست. به یک نیم نگاه دیدهها را ببیند و دیدهها هرگز او را نبینند. کریم و بردبار و شکیباست. رحمتاش جهانشمول است و عطایش منّتگذار.